De media heeft bericht over over het plan van Karzai om te onderhandelen met de Taliban en Hizb e Islami, in het bijzonder Mohammed Moellah ‘Oemar de hoogste aanvoerder van de taliban, in opdrachten van het Westen.

Hier zijn de punten waar ‘Oemar zich bewust van moet zijn:

– De voornaamste spelers in dit overleg zijn Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en de Pakistaanse regering. Sommigen gaan er van uit dat deze overheden meer loyaal aan Islam zijn dan de meeste anderen, maar in werkelijkheid zijn zij loyaal aan het Westen. En hun loyaliteit aan het Westen is groter dan hun loyaliteit aan Islam. En het is duidelijk voor iedere analist dat Saoedi-Arabië en Pakistan handelen in overeenstemming met de wil van Amerika.

– De Taliban zijn grote strijders die de controle over een groot deel van Afghanistan tot stand hebben gebracht. In dit opzicht is hun kracht dus toegenomen. Echter, zij zijn bang voor de politieke manouvres van hun vijanden. Zij waren de heersers in Afghanistan en leunden op Pakistan bij het regeren in het land. Een zij werden gevraagd betreffende hun afhankelijkheid van het Pakistaanse regeringssysteem, in het licht van de overduidelijke vriendschap tussen Pakistan en Amerika, “denken jullie niet dat er een dag zal komen waarop Amerika jullie middels Pakistan aan zal vallen?”. Echter, zij achtten de relatie tussen Afghanistan en Pakistan, naast diens relatie met Amerika, niet schadelijk voor henzelf. Zij dachten dat zij Pakistan gebruikten voor hun belangen. Maar na een korte tijd maakten de heersers in Pakistan hun vijandigheid tegen de Taliban duidelijk, door land en vliegbasissen beschikbaar te stellen aan Amerika om hen (de Taliban) te vernietigen. Eerst in Afghanistan en daarna Waziristan.

– Amerika kijkt de nederlaag in het gezicht in Afghanistan. Ze heeft er 70.000 soldaten, naast de 40.000 soldaten van haar kruisvaardervrienden, en ze kan geen stabiliteit tot stand brengen in het land. Haar nederlagen zijn toegenomen eind 2009. Daarom heeft Obama aangekondigd nog eens 30.000 soldaten naar Afghanistan te sturen, en haar kruisvaardervrienden nog eens 7.000.[i]

– Het oproepen tot meer soldaten is zinloos en verraderlijk, en zullen zij hierdoor nooit weten te slagen. Omdat Afghanistan altijd de begraafplaats voor imperiums is geweest.

– Deelname door de Taliban of Hizb e Islam aan deze onderhandelingen is als het wandelen door de gangen van neergang. Wat ook de naam is die wordt gegeven aan deze onderhandelingen, onmoetingen, bijaankomsten, vriendelijke kletsplaatjes, et cetera, zij zijn altijd onderhandelingen. En gifdrank gemengd met suiker.

Ten slotte kunnen we zeggen van plan is om onder haar probleem dat Afghanistan is uit te komen, en om haarzelf te redden op dezelfde wijze als dat ze zichzelf redde in Irak toen ze daar verslagen dreigde te worden en grote verliezen incasseerde.[ii]

Bovendien, het Congres discussieert niet langer de voortduring van de missie in Afghanistan. Door de voortdurende (Amerikaanse) verliezen en nederlagen in Afghanistan is zij betreffende haar aanwezigheid in Afghanistan gevangen in wanhoop en depressie. Tegelijkertijd probeert zij een marionettenregering op te zetten in het land, die de Amerikaanse belangen in het gebied zal garanderen en de taak van het brengen van stabiliteit op zich zal nemen.

In toevoeging aan dit alles heeft Amerika de regeringen van Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en de Pakistan instrumenten voor onderhandeling gemaakt, zodat ze de Taliban en Hizb e Islam vergif gemengd met suiker kunnen toedienen. De deelname van de Taliban of Hizb e Islam aan deze onderhandelingen, ofwel direct met Amerika ofwel indirect met haar agenten, probeert geleidelijk aan de Taliban onderdeel te laten worden van de door Amerika geleide Afghaanse regering.

Hizb ut Tahrir Afghanistan