Incidenten in Amsterdam onthullen selectieve verontwaardiging rond “Israëlisch-Palestijns” conflict
De gebeurtenissen in Amsterdam tijdens en na de wedstrijd tussen Ajax en de “Israëlische” club Maccabi Tel Aviv hebben tot veel ophef geleid. Politici en media reageerden echter pas toen de “Israëlische” supporters zelf te maken kregen met een tegenreactie van een groep Amsterdamse jongeren. Toen “Israëlische” hooligans met kettingen door de straten trokken, Palestijnse vlaggen neerhaalden en mensen met een Arabisch uiterlijk aanvielen, bleef het doodstil in de publieke arena. Pas toen deze groep werd geconfronteerd door jongeren die de aanvallen niet accepteerden, volgden er scherpe veroordelingen, en werden termen als “antisemitisme” en “pogroms” gebruikt.
De bewoners van Amsterdam zagen hoe “Israëlische” hooligans, herkenbaar aan hun vlaggen en symbolen, gewapend met kettingen door de straten trokken. Mensen met een Arabisch of moslim uiterlijk werden door deze gewelddadige groep aangevallen. Alsof dat niet genoeg was, werden deze provocaties verspreid via social media, waar de hooligans zich openlijk uitspraken over hun gewelddadigheden. Ze poogden met hun grote aantallen te intimideren en stelden zich trots en onverschrokken op als “Israëliërs”. Echter, de reactie van politici en de media bleef uit—er waren geen veroordelingen noch noemenswaardige media-aandacht. Pas toen de jongeren uit Amsterdam zich verweerden, ontstond er publieke verontwaardiging.
In plaats van aandacht te besteden aan de oorsprong van deze spanningen, werd juist de tegenreactie breed veroordeeld. Politici en media bestempelden het als een antisemitische aanval en vergeleken het incident met de Kristallnacht. De “Israëlische” oud-premier Naftali Bennett noemde het een “pogrom”. Dit leidde tot een stortvloed aan veroordelingen door politici zoals VVD-leider Dilan Yesilgöz en ChristenUnie-leider Mirjam Bikker. Geert Wilders riep zelfs op om de Nederlandse jongeren met Marokkaanse wortels, die hier al generaties wonen, te denaturaliseren en uit te zetten. De “Israëlische” premier, die zelf oorlogsmisdaden en genocide pleegt, benadrukte dat dit “een serieuze en geplande antisemitische aanval tegen de burgers van ‘Israël’” zou zijn. De zionistische kaart van slachtofferschap werd wederom gespeeld, en “Israël” stuurde zelfs twee vliegtuigen om hun burgers op te halen.
De onrusten die zich afspeelden in Amsterdam laten op microniveau zien hoe wereldwijd op macroniveau wordt omgegaan met de zionistische bezetting. Het incident bevestigt een patroon van steun en stilzwijgen tegenover zionistisch geweld en selectieve verontwaardiging bij elke vorm van tegenreactie. Onder deze kromme veronderstellingen krijgt de zionistische bezetter alle ruimte en steun om geweld te gebruiken, zelfs genocide. De steun die westerse staten tonen aan de gewelddadige zionistische bezetter en de afwijzing van iedere vorm van verzet, werd duidelijk zichtbaar in Amsterdam bij de reactie op de zionistische hooligans en het verzet daartegen.
De manier waarop de gebeurtenissen in Amsterdam zijn behandeld, bevestigt voor moslims dat de oplossing voor Palestina niet vanuit het Westen zal komen, maar vanuit de moslimwereld zelf. De roep van moslims wereldwijd wordt sterker met de dag: de enige duurzame oplossing is dat landen in de moslimwereld ingrijpen en Palestina bevrijden van onderdrukking. De hoop op gerechtigheid ligt duidelijk niet bij westerse politiek, maar bij de Oemma zelf.
Okay Pala directeur Media Bureau Hizb ut Tahrir Nederland