Ophef om sprekers bevestigt anti-islambeleid

Op vrijdagavond 3 mei stond een panelgesprek gepland in Rotterdam met twee gerespecteerde gastsprekers binnen de moslimgemeenschap, imaam Ismail Abou Soumayyah en Kamal Aboe Zaid; lid van Hizb ut Tahrir. Maar als het aan de VVD, het CDA en Leefbaar Rotterdam ligt, wordt deze panelavond, waar wijsheden van de uitspraken van onze geliefde profeet Mohammed (saw) zouden worden besproken, tegengehouden en geannuleerd. Deze partijen vinden de komst van een lid van Hizb ut Tahrir “ongewenst” en zelfs “bijzonder gevaarlijk”. Een VVD-raadslid gaat nog een stapje verder door te zeggen: “Onze islamitische stadgenoten moeten juist tegen de giftige ideeën van deze lui worden beschermd. De komst van deze persoon moet worden voorkomen.”

We hebben in eerste instantie getwijfeld of we zouden reageren op deze lokale onbenullige roeptoeters, die enkel hun gal wensen te spuwen jegens Islam en de moslims, en valse anti-islampropaganda verspreiden. Echter hebben we uiteindelijk besloten om toch te reageren. Deze gebeurtenis dient als voorbeeld, waar we als moslimgemeenschap lering uit kunnen trekken.

Om te beginnen, “de giftige ideeën” waar men het over heeft en die tijdens de panelavond besproken zouden worden, zijn leerstellingen vanuit een overlevering van onze geliefde Profeet (saw), uit de bekende verzameling van de 40 ahadith van an-Nawawi.

De toon waarmee de hetze gepaard gaat is kenmerkend voor het anti-islambeleid dat landelijk gevoerd wordt. Het doel hiervan is namelijk om alle “giftige ideeën” (islamitische ideeën) die men als onwelgevallig beschouwt, te demoniseren en te bestrijden. Daarnaast getuigt het van hoogmoed, dat men nu ook nog eens wil gaan bepalen, wie er wel mag spreken en wie niet, en welke onderwerpen wel en welke onderwerpen niet besproken mogen worden. Dit is het toppunt van intimidatiepolitiek.

Moslimorganisaties worden al jarenlang openlijk onder druk gezet, zwartgemaakt en geïntimideerd, met als doel om hen te conformeren aan de grillen en wensen van deze onderdrukkers. Terwijl zij niets verkeerds hebben gedaan, noch een strafbaar feit hebben gepleegd. Tanya Hoogwerf van Leefbaar Rotterdam, omschreef dit loepzuiver in haar tweet toen bleek dat de organisatie van de panelavond onder druk bezweken was. Ze schreef toen “Zo. Dat was een effectieve dag werk. Ik hoop dat de boodschap duidelijk is. Kalifaat-knuffelaars niet welkom.” Ofschoon er wettelijk geen bezwaar bestaat tegen de panelavond.

Het maakt voor deze dames en heren niet uit of men, om in hun termen te spreken “gematigd” of “radicaal” is. Simpelweg omdat men een probleem heeft met Islam. Zo worden moslimorganisaties die als “gematigd” te boek staan, geïntimideerd om ideeën en personen die “ongewenst” verklaard zijn door het seculier liberaal gedachtegoed, te verbannen en wordt het bestaansrecht van moslimorganisaties die als “radicaal” te boek staan, bedreigd. Dus in beide gevallen is er sprake van intimidatie en het opleggen van hun wil. De boodschap is duidelijk, als moslim of moslimorganisatie zal je nooit en te nimmer echt geaccepteerd worden, tenzij je Islam compleet verlaat.

Dus gebukt gaan onder deze intimidatiepolitiek zal ons als moslimorganisaties geen enkel voordeel bieden. Integendeel zelfs, door toe te geven aan het valse anti-islambeleid en intimidatiepolitiek, zullen we onszelf uiteindelijk verliezen en het anti-islambeleid juist overeind houden. We dienen er als moslimgemeenschap voor te zorgen dat we niet tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is namelijk voor ons als gemeenschap geen beter belang en profijt dan de totstandbrenging van onze eenheid en geen groter verlies dan verdeeldheid.

De wens van de VVD, het CDA en met name Leefbaar Rotterdam om Hizb ut Tahrir te weren uit Rotterdam, is merkwaardig. Het was nota bene Tanya Hoogwerf van Leefbaar Rotterdam, die een aantal jaren geleden een “islamdebat” organiseerde in Rotterdam en ons uitnodigde om hieraan deel te nemen. Aangezien alles erop wees dat het geen echt “islamdebat” zou worden en doordrenkt was met oppervlakkige stellingen, die enkel het anti-islamklimaat verder zouden voeden, hebben we geweigerd om deel te nemen. We bleven bij ons standpunt, ondanks tevergeefse pogingen van haar om ons van gedachten te doen veranderen. Dit bevestigt niet alleen de dubbele maat waarmee gemeten wordt, maar ook het valse superioriteitsgevoel dat men wil bepalen wie er spreekt, hoe men spreekt en waar men spreekt.

Tot slot: Aan haar en alle anderen die lijden aan superioriteitswaanzin; Hizb ut Tahrir is al in Rotterdam gevestigd, zelfs lang voordat Leefbaar Rotterdam überhaupt bestond. En de partij wordt door veel Rotterdammers omarmd.

Okay Pala