De Marokkaanse school ‘Iqra’, die gisteren haar deuren heeft geopend, opende niet enkel haar deuren om de kersverse leerlingen te verwelkomen maar opende tegelijkertijd ongewild de doos van Pandora; en werd de voorbije dagen onderwerp van discussie in België. Sommige beleidsmakers bepleiten dat een Marokkaanse school niet bevorderend is voor de integratie, en juist een segregatie in de hand werkt en weer anderen zijn voorstanders van een dergelijk initiatief zoals de Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (sp.a) die tijdens zijn optreden in het VRT-programma ’De Zevende Dag’ beargumenteerde dat dit initiatief een oplossing kan bieden in het wegwerken van een achterstand bij kinderen van andere origine. Echter voegde hij er direct aan toe dat hij het wél een probleem zou hebben gevonden mocht het een islamitische school zijn.

Tijdens de uitzending benadrukte de minister dat gezien de vrijheid van onderwijs dit project volledige legitimiteit geniet en positief oogt natuurlijk zolang dit project een “Marokkaanse” is en geen “Islamitische”. Want dan zou het “Een zeer groot probleem” zijn. En met deze uitspraak toonde de minister zijn vooringenomenheid, meer zelfs, zijn afkeer tegen Islam. Volgens hem zou een islamitische school jonge moslims ‘verenigen rond een godsdienst’ en op een ‘eng-godsdienstige’wijze opvoeden.

Tot daar zijn ‘open houding’ dus. Pascal Smet ziet blijkbaar over het hoofd dat er in Vlaanderen ook katholieke en joodse scholen aanwezig zijn die, naast reguliere onderwijsinstellingen, ook de eigen normen en waarden overdragen aan leerlingen die er schoollopen. Waarom zou dit tot een ‘zeer groot probleem’ verworden indien het om een islamitische school zou gaan? Hoe zit het dan met de zogenaamde vrijheid van onderwijs waar hij zelf aanrefereerde? Geldt deze niet voor moslims die graag een islamitische opvoeding zouden willen verkrijgen via het onderwijs naast het reguliere curriculum?

De dubbele standaard die men in België hanteert jegens de moslims is ondertussen al lang gekend. De in de Grondwet gewaarborgde ‘rechten’ en ‘vrijheden’ zijn niet van toepassing op de moslimgemeenschap. Gisterenwas namelijk ook de eerste dag waar het algemene hoofddoekenverbod in het stedelijk onderwijs van kracht ging. In het kader van het diepgewortelde anti-islamitische beleid dat in België sedert jaren gevoerd wordt, zijn de uitspraken van Pascal Smet dus niet verbazingwekkend.

De Moslimgemeenschap moet hierbij in de eerste plaats aantonen dat het probleem ligt bij het seculiere gedachtegoed, dat hedendaags een anti-islamitisch discours uitdraagt en niet zozeer een antireligieuze. Dat de aanwezigheid van katholieke en joodse scholen als vanzelfsprekend worden geacht, maar een islamitisch school op weerstand botst, duidt er immers op dat de islamitische identiteit niet erkend wordt in de Belgische samenleving. Moslims die vasthouden aan de islamitische levenswijze worden simpelweg uitgesloten van de maatschappij. Is dit wat men bedoelt met een seculier pluralistische samenleving, gestoeld op wederzijds respect? Is het beleid gericht op ‘het samenleven”?

De oppervlakkige, seculiere kijk op het leven bewijst zodoende wederom garant te staan voor onderdrukking en uitsluiting. De uitspraken van Pascal Smet moeten namelijk in het licht daarvan bekritiseerd worden. Het contrast met de islamitische visie op multiculturalisme en hoe islam andersdenkenden wel met respect behandelt en in hun waarde laat, is enorm. Een blik op de islamitische geschiedenisvolstaat om dit in te zien. De valsheid van het secularisme, zowel in haar fundament -scheiding religie van het leven-als in haar intentie – het opleggen van een valse neutraliteit- dient intellectueel uitgedaagd te worden en Islam gepresenteerd te worden als een alternatieve ideologie met een unieke manier van leven die de andersdenkenden niet uitsluit van de samenleving maar omarmd.

Dit is derhalve het devies voor de moslims in België: blijf vasthouden aan de islamitische identiteit en ga het debat aan op een ideologisch niveau. Dit is de enige juiste manier om op krachtige wijze weerwoordte bieden aan de ongefundeerde uitlatingen jegens Islam.