Een gepland seminar in Rotterdam, met als thema: ‘De Islamitische identiteit’, stuit op weerstand van het CDA. Sven de Langen, fractievoorzitter van de Rotterdamse tak van het CDA, heeft de Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb op de hoogte gesteld van de seminar en stelt dat Hizb ut Tahrir een bedreiging vormt voor de maatschappelijke verhoudingen en onder geen beding podium moet worden geboden in ‘zijn’ stad.

Hiermee wekt hij de suggestie dat Hizb ut Tahrir activiteiten onderneemt om de bestaande staatsinrichting te ondermijnen. Het werk van Hizb ut Tahrir is uitsluitend intellectueel en politiek van aard. Zij onderneemt geen materiële handelingen (in de vorm van geweld), gezien dit in tegenstrijd is met de Goddelijke oordelen. Noch in Nederland, noch in andere landen buiten de Islamitische wereld streeft zij er op welke manier dan ook naar om de macht te grijpen of de samenleving te veranderen. Noch verricht zij handelingen of activiteiten die als doel hebben om de Nederlandse regering ten val te brengen. In Nederland streeft de partij ernaar om de Islamitische identiteit van de Moslims te waarborgen, de belangen van de Moslimgemeenschap te behartigen en de Islamitische boodschap uit te dragen aan de niet-moslims.

De ‘bedreiging’ waar het CDA bij monde van Sven de Langen op doelt, kent dus geen realiteit en is niets anders dan het najagen van een spook. Waar het hen werkelijk om te doen is, wordt duidelijk in het door Metro gepubliceerde artikel: ‘Hizb ut-Tahrir bedreiging voor maatschappij’, waarin bij monde van de Rotterdamse tak van het CDA wordt gesproken van ‘verwerpelijke ideeën’ en ‘hun ideeën staan haaks op ons huidige systeem.’ Waar het dus werkelijk om draait is het inperken van de vrijheid van Moslims om hun ideeën uit te dragen. Het niet kunnen voorstellen dat er een minderheid haar religie en identiteit wil behouden en ernaar streven om haar identiteit te gronde te richten, door haar te dwingen de heersende opvattingen te omarmen, heeft alle kenmerken van een totalitaire samenleving.

Er bestaat namelijk geen verband tussen het geloof in een systeem dat geïmplementeerd wordt en het samenleven. Hetgeen vereist is, is namelijk onderwerping aan het systeem en niet het geloof in haar waarden en normen. Een persoon wordt door de wet berecht bij gebrek aan onderwerping aan het systeem, ongeacht zijn ideologische overtuiging en niet bij een gebrek aan het adopteren van heersende normen en waarden. De stemmingmakerij tegen Hizb ut Tahrir bevestigt wederom dat de zogenaamde voorstanders van het vrije woord hun boekje te buiten gaan en hiermee zelf het grootste obstakel vormen voor een harmonieuze samenleving waarin verschillende groepen naast elkaar leven.