Aanslag in Parijs en de impact op de Moslims

Eergisteren werden we weer opgeschrikt door het nieuws over de aanslagen in Parijs, die tot nu toe 128 onschuldige burgerslachtoffers hebben geëist en met honderden gewonden tot gevolg. De daders zouden Noord-Afrikaanse mannen zijn in opdracht van ISIS. De Franse president François Hollande noemde het een ‘oorlogsdaad’ en weer anderen hadden het over het begin van de Derde Wereldoorlog. Of dat zo is moet nog blijken maar wat wel vast staat is dat het verstrekkende gevolgen zal hebben voor de Moslims in het westen en daarbuiten. Ook premier Rutte verklaarde dat Nederland in oorlog is en deelde gisteren mede dat er de komende tijd “zichtbare en onzichtbare maatregelen” getroffen zullen worden. En de eerste aanslag diende zich diezelfde nacht nog aan toen er werd gepoogd een moskee in Nederland in brand te steken.

Nog voordat het bloed van de slachtoffers opdroogde werd er van de Moslimgemeenschap verlangd om een verklaring af te geven en zich uit te spreken tegen het geweld. Doorgaans wordt juist het bestaan van de grote Moslimpopulatie in de grote steden in Frankrijk aangemerkt als oorzaak van veel problemen maar soms, als het hen uitkomt, bestaan ze simpelweg even niet en is het enkel de autochtone Fransman die het doelwit is van deze aanslag.  Een dergelijke kromme redenering verklaart hoe men kijkt naar Islam en de Moslimgemeenschap in deze kwestie.

Een ander oneerlijk verlangen is dat er van de Moslims verlangd wordt om solidair te zijn met de slachtoffers en hun nabestaanden, maar dat zij geen enkele solidariteit tonen met mensen buiten hen. De afgelopen maanden zijn er grote aanslagen geweest in o.a. Turkije, Syrië en enkele dagen geleden nog in Libanon. We hebben geen een significante demonstratie of steunbetuiging gezien, noch van regeringsleiders, noch van het volk.

Daarnaast, wanneer we solidariteit tonen met onschuldige burgers die door directe of indirecte Westerse militaire agressie slachtoffer zijn geworden zoals op het Afrikaans continent, Syrië, Irak en andere landen van de Moslims en hen aanspreken op hun koloniale transgressie, dan zijn we “radicalen” en “extremisten” die een gevaar vormen voor de Westerse manier van leven? Men vraagt dus een eenzijdige solidariteit van anderen die enkel voorbehouden is aan henzelf. Dit is egocentrisme ten top waar ook facebook aan meedeed trouwens. Die stimuleerde de gebruikers solidair te zijn met Frankrijk door de optie aan te bieden om de profielfoto te mixen met de kleuren van de Franse vlag.

Degenen die werkelijk getest zullen worden op hun solidariteit zijn niet de Moslimminderheden maar de autochtone meerderheid in Frankrijk en andere Europese landen. Zullen zij toegeven aan het gecreëerde haat- en angstklimaat en dit laten botvieren op de Moslimminderheid met alle gevolgen van dien? Of zullen zij met verstand reageren door de daden van enkelingen niet te generaliseren tot een complete geloofsgemeenschap? En haar in bescherming nemen tegen eventuele agressie en onrecht?

Wat de Moslims te wachten staat in Europa is een nog feller assimilatiebeleid door aanscherping van bestaande maatregelen en toename van agressie tegen haar gelederen door het verziekte klimaat. Het is daarom noodzakelijk dat de Moslims en niet-Moslims in gesprek blijven, maar dan zonder van de Moslimminderheid te eisen of te verlangen dat zij assimileren en opgaan in de dominante cultuur. Daarnaast dienen we openlijk en met alle eerlijkheid het onderdrukkende binnenlands en- buitenlands beleid te agenderen. De Moslimgemeenschap haalt haar kracht uit haar diepe overtuiging en dient daarom uiterst alert te zijn tegen de pogingen van de overheid om dit te ondermijnen door zogenaamde `Moslimsleutelfiguren` en instanties in te zetten die dit beleid, bewust of onbewust, uitdragen door er een ´Islamitisch´ tintje of rechtvaardiging voor te vinden.

Dit dient op intellectuele en theologische gronden bestreden te worden evenals de pogingen om Islam te `reformeren` naar het liberale Europese Islammodel door haar te ontdoen van haar politieke concepten.

Dit is slechts een welgemeend advies van onzer zijde aan de gemeenschap. We hebben geen enkele twijfel dat de Moslimgemeenschap ook in deze barre tijden vast zal klampen aan haar Islamitische identiteit en deze zal voortzetten. Immers, overtuigingen worden sterker in tijden van onderdrukking en gedijen in tijden van rust.