Druk op moslims in Frankrijk neemt toe

Een aanslag op burgerdoelen is net een steentje dat in het water valt. De eerste impact met het water is kort en raakt slechts een klein gedeelte van het wateroppervlak. Terwijl de golven die het veroorzaakt veel langer voortduren en groter van omvang zijn. Zo ook met de aanslag in Nice waar een man van Tunesische afkomst (met een crimineel verleden) met een vrachtwagen inreed op een mensenmassa. De aanslag was groot nieuws maar het werd al snel overschaduwd door de mislukte couppoging in Turkije een dag later, waardoor de media-aandacht verschoof van Nice naar Ankara. Maar de impact en nasleep van de aanslag in Nice gaat in volle gang door op de “achtergrond” en heeft ernstige gevolgen voor de moslims in Frankrijk en daarbuiten.

Het begon al direct met het framen van de aanslag.

De Franse president François Hollande hield enkele uren na de aanslag een live-toespraak op televisie en kondigde aan dat “heel Frankrijk bedreigd wordt door fundamentalistisch Islamitisch terrorisme!” Bovendien gebruikte de Franse premier Manuel Valls gelijksoortige bewoordingen, dat de dader “zonder twijfel op een of andere manier verbonden is aan radicaal-islamitische groeperingen.’’ Terwijl op dat moment bijna geen informatie naar buiten was gekomen over de dader, zijn motieven en het onderzoek nog gaande was. Het enige dat bekend was, is dat het zou gaan om een man van Tunesische komaf, waarvan achteraf zou blijken dat de dader niet eens een praktiserende moslim was, laat staan “Islamitische” motieven gehad zou hebben of banden zou hebben met gewelddadige organisaties.

Dit maakte weer eens duidelijk dat de ware motieven van de dader niet van belang zijn. Het was een Tunesiër met een moslimnaam, dus reden genoeg om een link te leggen met Islam, om de al reeds ingeslagen weg van onderdrukking en criminalisering van moslims voort te zetten.

Het jarenlange onderdrukkende beleid van de Franse regering jegens haar moslimburgers en de draconische maatregelen die zij heeft ingevoerd, tezamen met de negatieve publieke opinie die gecreëerd is tegen Islam, heeft zonder meer bijgedragen aan de massahysterie en obsessie om de aanslag te linken aan Islam. Over het gehele politieke spectrum in Frankrijk was dit sterk merkbaar. Zo gooide de voormalige Franse president Nicolas Sarkozy en tegenwoordig voorzitter van de Republikeinse partij ook olie op het vuur met zijn uitspraken. Hij stelde dat er in Frankrijk 10.000 bekende moslimradicalen preventief moeten worden opgesloten, of een enkelband moeten krijgen. Ook de kandidate voor de Franse presidentsverkiezingen en voorzitster van de racistische Front National, Marine Le Pen, riep op om “Salafistische moskeeën” te sluiten.

Dit laat zien dat Frankrijk zich schuldig maakt aan systematische desinformatie en opzettelijke verdachtmaking van een groep in de samenleving, door de verantwoording van de daden van enkelingen consequent toe te schrijven aan de grotere groep. En deze te linken met Islam om haar te stigmatiseren om haar geloofsovertuiging, om haar vervolgens weer neer te kunnen zetten als paria in de samenleving, die op een agressieve manier geassimileerd moet worden.

Naast het creëren van een publieke opinie op basis van deze misleidende propaganda om de moslimgemeenschap in Frankrijk te onderwerpen aan een agressief assimilatiebeleid, wordt er ook een andere publieke opinie gevoed. Namelijk een die eerder door Bush werd gebruikt om buitenlandse militaire interventies mogelijk te maken (en/of  te intensiveren). Zo zei François Hollande: “We zijn in oorlog, een totale oorlog. Onze vijanden hebben geen taboes, geen grenzen, geen principes. Dus ik ga zware woorden gebruiken: het is zij of wij.”  En dat hij zwaardere wapens zal leveren en de aanvallen in Syrië en Irak zal intensiveren.

De getroffenen van deze misleidende propaganda zijn niet enkel de moslims maar ook de niet-moslim Fransen die voorgelogen worden door hun overheid, politiek en media, om zodoende een klimaat van angst en haat te creëren, dat voor niemand goed is.

Het is duidelijk dat het Frankrijk van de zogenaamde ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap’ (als het ooit heeft bestaan) lang, heel lang geleden is doodgegaan, en dat “misleiding, onderdrukking en vijandschap” een veel toepasselijkere slogan is geworden voor haar.