Niemand kan het nalaten zich te inspireren door de moed van de Moslims in het Midden-Oosten. In 2011 zag men hoe deze moed zich openbaarde in de straten in de vorm van verzet in Tunesië, Egypte, Libië, Jemen en Syrië. Hoewel sommige despoten zijn vervangen en sommige verkiezingen hebben plaatsgevonden, is de strijd nog lang niet voorbij. Het verzet van de mensen was gericht tegen de tirannieke heersers, tegen Westerse manipulatie en principieel tegen de afschuwelijke systemen in onze Islamitische landen, die consequent hebben gefaald om zelfs in de meest elementaire behoeften van onze burgers te voorzien.

Ondanks de voortdurende strijd hebben we nog steeds tirannieke heersers, hebben we nog steeds Westerse -manipulatie en we hebben nog steeds de systemen die niet alleen niet in staat zijn de basisbehoeften te leveren, maar in feite despotisme en Westerse inmenging aanmoedigen.

Dit is allemaal in een tijd waarin het westerse democratische kapitalisme zich in een diepe economische crisis bevindt,en in een crisis die zelfs haar politieke legitimiteit ondermijnt. Enorme instabiliteit veroorzaakt door schulden,gekoppeld aan de toenemende desillusie bij de kiezer wiens privileges van het democratische politieke proces hem steeds meer en meer ontnomenworden.