Onze broeders en zusters in Palestina verkeren al 73 jaar in een deplorabele positie waarbij zij uit hun huizen worden gegooid, worden vernederd, worden verwond en vermoord. Honderdduizenden huizen zijn met de grond gelijkgemaakt resulterende in trauma en leed bij een belangrijk deel van onze Oemma. De afgelopen 14 jaar passen de Zionisten een vorm van collectieve straf toe op de bevolking van Gaza middels een illegale blokkade resulterende in tekorten aan woonruimtes, water, elektriciteit, essentiële medicijnen, medische zorg, voedsel, onderwijs- en bouwmaterialen. In 2020 had Gaza de grootste werkloosheidspercentage en meer dan de helft van de bevolking leefde onder de armoedegrens.
Dinsdag jongstleden publiceerde Amnesty International het rapport “Israel’s apartheid against Palestinians”. In dit rapport wordt beschreven hoe de Zionistische bezettingsstaat een systeem van onderdrukking en dominantie jegens de Palestijnse bevolking heeft geïmplementeerd. Wandaden zoals demografische fragmentatie, onrechtmatige onteigening van grond en eigendommen, beperking van bewegingsvrijheid tot enclaves en ontneming van sociale en economische rechten zijn de vier strategieën die volgens Amnesty worden toegepast door de Zionisten.
In April 2021 publiceerde Human Rights Watch ook een dergelijk rapport waarin hetzelfde werd geconcludeerd. Ook in dit rapport werd de term ‘apartheid’ expliciet gebruikt om duidelijk te maken met wat voor demonisch regime men te maken heeft in de bezettingstaat. Waar de beide (honderden pagina’s tellende) rapporten niet over spreken is de eigenlijke oorzaak van de situatie, namelijk de Balfour-verklaring, ondertekend door het Westen. Verder doet het rapport vermoeden dat er sprake is van enkel een nationalistisch conflict. Een conflict tussen enkel de Zionisten en de Palestijnen. Dit betreft echter een Islamitische kwestie gezien er sprake is van een fysieke bezetting van Islamitisch grondgebied, onderdrukking van moslims en bezetting van een van de drie heilige plaatsen van Islam.
Verder dienen de aanbevelingen in het rapport van Amnesty met een kritische blik onder een vergrootglas geplaatst te worden. Er wordt in paragraaf 7.1.2 van het rapport gesproken over (internationale) rechtsmiddelen om het systeem van apartheid jegens de Palestijnen te adresseren middels bijvoorbeeld artikel 11(1) van het ICERD (het mensenrechten systeem van de VN). Een in 2018 ingediende Palestijnse melding van schending van verscheidene artikelen van het ICERD in uiteindelijk in 2021 (na een groot aantal bureaucratische hoepels te hebben doorlopen) goedgekeurd voor admissie. Met andere woorden, goedgekeurd om nu dus de klachten te gaan onderzoeken door de ‘ad hoc conciliation commission’. Wel snijdt het rapport een belangrijk punt aan door te benoemen dat er sprake is van een inactieve houding van de internationale gemeenschap. De Zionistische bezettingsstaat wordt niet ter verantwoording geroepen voor hun wandaden en hierdoor heeft de wereld bijgedragen aan de aanmoediging van de bezettingsstaat om (ongestraft) door te gaan met het plegen van steeds erger wordende misdaden.
Het rapport draagt verdere interessante oplossingen aan meerdere entiteiten die getuigen van een neutrale blik op de situatie. Desondanks ligt de werkelijke oplossing voor de Moslims niet bij het Westen, noch door het pleiten van een twee-statenoplossing, of het doorlopen van een log bureaucratisch proces zoals bedacht door de kreupele Verenigde Naties. De oplossing voor Palestina komt van Islam. Palestina dient bevrijd te worden van haar bezetter en door de legers van de Moslims samengevoegd te worden aan het domein van Islam, waar zo wel de Moslim als de niet-Moslim geniet van bescherming.
Mediabureau Hizb ut Tahrir Nederland