Vraag: In deze dagen wordt in de media, vooral de Amerikaanse en Europese, veel gespeculeerd over wie de opvolger van Hoesnie Moubarak zal zijn, die persoonlijk te kennen heeft gegeven zich niet verkiesbaar te stellen bij de komende verkiezingen in 2011. In de politieke analyses worden de volgende namen als mogelijke kandidaten genoemd: Jamal Moubarak, Ajman Noer, Mohammad al Baraday, Amar Moesa, en nog anderen, degene die het meest genoemd worden en de meeste kans maken zijn Jamal Moebarak en Ajman Noer.

We weten dat Jamal Moebarak net als zijn vader loyaal is aan Amerika, volgt Ajman Noer dezelfde lijn? Vooral omdat zijn laatste vrijlating vlak voor het bezoek van Obama aan Egypte plaats vond. Of volgt Ajman Noer de Europese lijn? Als dit het geval is, betekent dit dat Europa, en met name Groot-Brittannië, een oogje op Egypte heeft en na al die lange jaren van sterke invloed van Amerika, een vinger in de pap willen hebben in Egypte?

Antwoord: Door het volgen van de politieke ontwikkelingen in Egypte blijkt dat de grootste kanshebber als opvolger van Hoesnie Moebarak, Jamal Moebarak is, dat blijkt uit het volgende: Ten eerste heeft Amerika er belang bij dat Jamal Moebarak de opvolger van zijn vader wordt, de aanwijzingen hiervoor zijn:

1 – Uit de houding van de Amerikanen kan opgemaakt worden dat zij hem willen hebben en hij hun de volgende kandidaat wordt. Maar de Amerikaanse regering laat dit niet merken, zodat het niet opvalt dat Jamal Moebarak gesteund wordt door de Amerikaanse staat, maar dat hij via democratische weg wordt gekozen. Ze willen de mensen doen denken dat Jamal Moebarak democratisch is gekozen en willen niet dat hij ontmaskerd wordt waardoor de tegenstanders van Moebarak sterker zouden worden. Daarom nodigt Amerika Jamal Moebarak net als de andere kandidaten uit om op bezoek te komen om zo zijn kandidaatschap natuurlijk te doen overkomen. Als Amerika hem niet zou willen, zouden ze een heftige campagne tegen hem gevoerd hebben, want Amerika heeft genoeg kaarten achter de hand om Jamal Moebarak zwart te maken: Ten eerste is Amerika officieel tegen erfopvolging omdat dat ondemocratisch is, ten tweede kan Amerika ook de corruptie zaken waarin Jamal in verwikkeld is naar voren brengen en zijn enorme rijkdom die hij verkregen heeft via zijn vader, die de huidige staatshoofd is, ed.

2 – Op 5 maart 2009 heeft Jamal Moebarak een bezoek gebracht aan Amerika en voerde gesprekken met belangrijke senaten en parlementariërs, waaronder John Carry het hoofd van de commissie buitenlandse betrekkingen van het Congres, en de parlementariër Howard Berman het hoofd van de commissie van internationale zaken van het parlement.

3 – Op 7 november 2009 heeft het blad Arabian Business een rapport van het Amerikaanse Congres gepubliceerd waarin staat dat verwacht wordt dat Jamal Moebarak, de zoon van de Egyptische president Hoesnie Moebarak en tevens de secretaris van politieke zaken van de nationale partij, de kandidaat van de presidentsverkiezingen van 2011 zou worden.

4 – Amerika vreest dat Hoesnie Moebarak komt te overlijden voor de aankomende verkiezingen, daarom werkt zij eraan om haar potentiële kandidaten voor te bereiden. De meest waarschijnlijke kandidaat is Jamal Moebarak, die het vertrouwen van de Amerikanen heeft, hij heeft namelijk bij de Bank of Amerika in Cairo gewerkt, later werd hij directeur van deze bank in Londen. In 2001 kreeg hij het erelidmaatschap van de Rotary Club, waarvan het bekend is dat het een Amerikaanse vrijmetselaarclub is.

Ten tweede: Het belang van de Egyptische regering om Jamal Moebarak als opvolger van zijn vader voor te bereiden blijkt uit het volgende:

1 – Het Egyptische regime heeft Jamal Moebarak hoge posities en belangrijke functies laten bekleden waardoor het mogelijk is geworden om beslissingen te nemen zoals zijn functie als hoofd van de commissie van politieke zaken van de nationale partij, en ook is hij gepromoveerd tot assistent secretaris generaal van de regerende nationale partij. Er klonken geluiden van uit de hoogste kringen van de regering om hem als presidentskandidaat te benoemen, de minister-president van Egypte Ahmad Nadief heeft gezegd: “ Jamal Moebarak is de kandidaat die zijn vader zal opvolgen tijdens de komende verkiezingen in 2011.” (blad radio Holland 28/10/2009).

2 – Het Egyptische regime heeft Jamal Moebarak de mogelijkheden en bevoegdheden gegeven zodat hij een goede indruk kan maken bij het volk en zo langzaam aan geaccepteerd kan worden. Het regime probeert met veel poets- en lapwerk het imago van Jamal Moubarak te verbeteren zodat het volk vergeet welke slechte dingen hij in het verleden en heden heeft gedaan. Zo doet hij het voorkomen alsof hij aandacht besteed aan het oplossen van de problemen van de mensen, de armen helpt, de problemen van de studenten oplost en hij imiteert Obama door op internet vragen en problemen van jongeren op te lossen. Het regime creëert met opzet gevoelige problemen voor het volk zodat Jamal de mogelijkheid heeft ze op te lossen. Bijvoorbeeld het probleem bij de live uitzending van de Egyptische cup van het jaar 2009, of het probleem van de subsidie op het cement in het jaar 2009.

Er zijn nieuwe bewegingen ontstaan die de opvolging door Jamal Moubarak promoten zoals de beweging van Na’am, onderleiding van een koptische man genaamd Mamdouh Zakhari Jarjis; de beweging Ahrar die pamfletten uitdeelt en affiches aanplakt met de slogan : “Jamal Moebarak, een mooie droom voor een mooier land”. De oprichter van deze beweging is een jonge arts genaamd Adel Sayed heeft gezegd dat de beweging in 2006 is opgericht en dat deze beweging ondergronds werkt op advies van de veiligheidsdienst, dat de beweging 40 duizend leden heeft en dat het oudste lid niet ouder dan 30 jaar is en de meeste leden zijn studenten (Al Jaziera 10/09/2007). Daarnaast is er nog een andere groep ontstaan die geleidt wordt door een ex-parlementariër, zij dragen blouses met daarop de tekst: “liefde, loyaliteit en trouw….. de pioniers van Jamal Moebarak” . Ook hield Jamal Moebarak tijdens een volksconferentie in het dorp Al Najah, wat in de provincie Al Bouhajra ligt, een toespraak waarbij een aantal ministers aanwezig waren. (Al Jaziera 03/09/2009). Dit gebeurt met mede weten van het regime en wordt zelfs door het regime gepland.

Uit dit alles blijkt dat het regime met Amerika aan hun zijde, de gelegenheid creëert om Jamal Moebarak aan de macht te helpen en zo de opvolger van zijn vader te zijn.

Wat betreft Ajman Noer, zijn achtergrond bevestigd het idee dat hij een bondgenoot is van Europa en met name de Engelsen, daarom is het uitgesloten dat het Egyptische regime, gesteund door Amerika, hem in staat zal stellen het presidentschap in Egypte te bereiken zolang de Amerikaanse invloed in Egypte sterk aanwezig is. De aanwijzingen hier voor zijn:

1 –Ajman Noer is zijn politieke carrière begonnen in de Al Wafd-partij met als leider Mohammad Siraadj oed Dien, waarvan hij de vertrouwenspersoon was, hij was onderdirecteur van de redactie van de Al Wafd-krant. Het is algemeen bekend dat de Al-Wafd een Engelse partij is, overgebleven van uit het Engelse kolonialisme. Ajman werd achtereenvolgend lid van de Masr-partij en de Partij Al Ghad, die hij in oktober 2004 heeft opgericht, deze partijen zijn net als de Al Wafd-partij loyaal, met kleine verschillen onderling.

2 – Het regime heeft zijn uiterste best gedaan om de Al Ghad-partij tegen te werken , wat geleidt heeft tot splitsing van de partij, een jaar na de oprichting. Deze afsplitsing ging verder onderleiding van Moesa Moestafa, de voormalige secretaris-generaal van de Al Ghad-partij. Moesa Moestafa maakte vervolgens bekend dat Ayman Noer en zijn tak uit de partij zijn gezet, hij noemde als reden hiervoor : ” Daar waar Ajman Noer naar streeft, blijkt duidelijk uit dat hij de intentie heeft de grondwet te frustreren en de maatschappelijke veiligheid te schaden.” (De Egyptische Al Joumoeriya krant 13/10/2009). Het is duidelijk dat de Egyptische regering achter deze splitsing zat, want Moesa Moestafa heeft gezegd over de intentie van Ajman Noer, dat zijn dezelfde als de beschuldigingen die de regering heeft geuit.

3 – Ajman Noer is meerdere keren om verschillende redenen door de Egyptische autoriteiten gearresteerd, het was duidelijk dat het te maken had met het feit dat hij ondergronds en openlijk tegen het regime en het beleid werkte, hij pleitte openlijk voor de aanpassing van de grondwet of een overgangsperiode van een jaar, en in dat jaar moet er een commissie worden gevormd om een nieuwe grondwet te maken, niemand van de commissie mag deel uitmaken van de overgangsregering. Hieruit blijkt heel duidelijk zijn streven naar het veranderen van het regime, zelfs zijn slogan luidde: “Hoop zit in de verandering.”

4 – Europa heeft met klem aangedrongen op de vrijlating van Ajman Noer, op de dag van zijn arrestatie protesteerden zij direct. Tijdens zijn verblijf in de gevangenis probeerden zij contact met hem te krijgen. Reuters heeft op 01/02/2007 gemeld: “de viceparlementsvoorzitter van het Europees parlement, de Brit Eduard Mac Mallan Scot, en de verantwoordelijke persoon voor de democratische en mensen rechten hebben gisteren geprobeerd om de opposant Ajman Noer te bezoeken, maar na anderhalf uur tevergeefs te hebben gewacht, mochten ze hem toch niet zien, Mac Mallan Scot heeft de Europese Unie gevraagd om een duidelijker en sterker standpunt tegen het Egyptische regime te nemen, verwijzend naar het feit dat het Egyptische regime de vrijheid van Ajman Noer heeft beroofd.”

Al Jaziera heeft op 11/10/2008 een bericht van het Duitse persbureau overgenomen waarin staat : “Ajman Noer heeft in de gevangenis verklaard dat de openbare aanklager van het internationale gerechtshof, Louis Morino Okambo, een aanklacht heeft ingediend op 15 augustus jl. tegen hooggeplaatste ambtenaren van de Egyptische staat met bovenaan de Egyptische president Hoesnie Moebarak, de minister van binnenlandse zaken Habieb Al Adali en de procureur-generaal Abdoel Maadjid Mahmoed i.v.m. de arrestatie van Ajman Noer….” Deze aanklacht was het sterkste drukmiddel op het Egyptische regime van de kant van Europa. Ook de Konrad Adenauer stichting heeft in het jaar 2008 meerdere rapporten geschreven over de valse beschuldigingen die het Egyptische regime heeft geuit tegen Ajman Noer. Hieruit blijkt hoeveel belang de Europeanen hechten aan Ajman Noer en hem steunen.

5 – De uitspraken van de Amerikaanse ambtenaren over de kwestie van Ajman Noer waren gewoon en zonder een serieus standpunt in te nemen ten aanzien van de vrijlating van Ajman Noer, terwijl toen de Europese campagne scherper werd en de zaak het internationale gerechtshof bereikte, maakte Amerika zich meer zorgen over het Egyptische regime dat haar bondgenoot is en dat het regime zich in een internationale crisis zou bevinden, zoals de crisis van Al Basjier van Soedan.

Vervolgens begon Amerika zich te concentreren op de democratie en mensenrechten vlak voor het bezoek van Obama aan Egypte, de Amerikaanse media begon de vrijlating van de gedetineerden, waaronder Ajman Noer, te eisen zodat het bezoek van Obama aan Egypte een succes zou worden… De Washington Post heeft op 06/02/2009 gepubliceerd: “ Ajman Noer, de leider van de Al Ghad partij moet worden vrijgelaten, dit is van belang als de Egyptische president, president Obama wil ontmoeten.” Twee dagen na het publiceren van dit artikel is Ajman Noer vrijgelaten. Hij is dus een paar maanden voor het einde van zijn detentie vrijgelaten, dit om de druk die Europa heeft opgevoerd op het Egyptische regime te verminderen, en om Amerika naar voren te laten komen dat het beslissingen kan nemen en dat zij en niet Europa, invloed heeft op het Egyptische regime…

Hieruit blijkt dat Ajman Noer zeer waarschijnlijk de bondgenoot is van Europa en met name van Engeland, o.a. door zijn politieke loopbaan bij de Al Wafd-partij en door het feit dat hij door de Engelse agent, de voormalige leider van de partij Mohammad Fouad Siraadj oedDien, werd omarmt en die hem als onderdirecteur van de redactie van de Al Wafd-krant benoemde. Ook het feit dat Europese politici, media, kranten en het internationale gerechtshof zoveel aandacht hebben besteed aan de zaak van Ayman Noer bevestigd ons vermoeden.

Dit betekend dat het Egyptische regime met achter zich Amerika, hem nooit de mogelijkheid zullen geven om president van Egypte te worden. De grootste kanshebber als opvolger van Hoesnie Moebarak is zijn zoon Jamal Moebarak, zeker zolang de Amerikanen de grootste invloed hebben in Egypte.

28 Dhul Hidja 1430 h

15 december 2009 m

Bron: http://www.hizb-ut-tahrir.info/arabic/index.php/HTAmeer/QAsingle/3237