“Happy Muslims”, de juiste promotie van Islam?

In de Youtube video “Happy Muslims” zingen en dansen een groep Britse Moslims op de muziek van het populaire liedje “Happy” van de Amerikaanse artiest Pharrell Williams. De video ging wat men noemt “viral” maar is niet door iedereen met enthousiasme ontvangen. En aangezien we ook hier in Nederland, hier en daar geluiden opvangen van Moslimjongeren om een dergelijke video te produceren werd het tijd om hier iets over te schrijven.

Sommige mensen hebben met recht de video bekritiseerd omdat Moslims en Moslima’s samen dansen en swingen. In het openbare leven eist Islam echter bescheidenheid in gedrag, taal en kleding van de mensen. Het samen dansen van mannen en vrouwen (Ichtilaat), vrouwen diein het openbaarzingen en hun schoonheden tonen (tabarroedj), zijn daarom uitdrukkelijk verboden in Islam.

Andere mensen bekritiseerden de video op basis van diepere ideeën. Het liedje “Happy” is een uiting van de westerse, seculiere liberale visie op het leven die het zoeken naar gelukzaligheid de allerbelangrijkste zaak in deze wereld maakt en die stelt dat mensen vrij moeten zijn om hun persoonlijke gelukzaligheid na te streven op iedere manier die ze zelf willen.“Clap along if you feel that happiness is the truth, clap along if you know what happiness is to you, clap along if you feel like that’s what you wanna do”, is één van de teksten van het liedje.Islam, daarentegen, stelt dat het gevoel van gelukzaligheid resulteert wanneer de mens zich bewust wordt van het feit dat zijn Schepper tevreden met hem is en dus dat de methode om gelukzaligheid te realiseren het volgen van de Islamitische Wet is. De “Happy Muslims” wekken de indruk geluk te zoeken in frivoliteiten zoals zingen en dansen, onvolwassen gedrag en onbezorgdheid betreffende de problemen waarmee de mensheid wordt geconfronteerd. Ze lijken dus de kortzichtige en aantoonbaar onjuiste visie op gelukzaligheid van het seculier liberalisme te promoten terwijl ze als Moslims deze eigenlijk zouden moeten bekritiseren.

Voor wat betreft de producent van de video, een anonieme groep die zichzelf “The Honesty Policy(Het Beleid voor Eerlijkheid)” noemt, is duidelijk dat promotie van het seculier liberalisme inderdaad het uiteindelijke doel is. Op het weblog van de groep wordt de Moslimjeugd opgeroepen zichzelf te bevrijden van de “beperkingen” die moskeeën en Islamitische geleerden hen zouden hebben opgelegd, omdat dit de creativiteit van de jeugd zou beperken. Verder wordt onder meer deelname aan Valentijnsdag en het kussen van “je partner” op die dag, ongeacht wat de Islamitische Wet hierover zegt, ongegeneerd aangemoedigd (“Halal or Haram … embrace it”) – ongetwijfeld als een opstapje om de Islamitische Wet ook in andere aangelegenheden te gaan vergeten.

Een vraag die tot dusver onderbelicht is gebleven is wat de Moslims gedreven heeft die meegewerkt hebben aan de video? Onder hen waren relatief prominente Moslims aanwezig. Het is natuurlijk onmogelijk om hier met zekerheid een antwoord op te geven, maar meest waarschijnlijk wilde men een positieve beeldvorming van Islam en Moslims geven door zichzelf als “gewone” mensen te presenteren.Happyof op zoek naarhappiness, net als alle andere mensen.

Deze drijfveer, het promoten van een positief imago van Islam en de Moslims lijkt onschuldig maar is dit in werkelijkheid niet.

Men kan zeggen dat al de Moslims zich in moeten zetten voor een positief imago voor Islam en de Moslims omdat de Moslims de taak hebben om de niet-moslims uit te nodigen tot Islam. Echter, het is één ding om leugens en laster te bestrijden zodat een imago overeenstemt met de realiteit. En het is helemaal iets anders om te proberen een positief imago tot stand te brengen.

Dit laatste, vereist dat men vertrekt vanuit de belevingswereld van de niet-moslims. Als men wil dat zij positief denken over Islam en de Moslims dan is het vereist dat zij beiden associëren met dingen die zij goed en positief achten. Maar laat dit nu net het punt van twist zijn tussen Islam en de overige ideologieën en religies in de wereld, en in het verlengde hiervan het punt van twist tussen Moslims en niet-moslims – wat precies is goed en positief en wat is dit niet?

Derhalve, wie probeert een positief imago te creëren voor Islam en de Moslims staat altijd bloot aan de verleiding om hen voor te stellen op de manier die de niet-moslims graag zouden willen zien. Dit zou Islam en de Moslims immers goed en positief doen lijken in de ogen van de niet-moslims. Maar deze verleiding trekt de Moslim naar kwalijke zaken als het negeren, misrepresenteren of zelfs vergeten van bepaalde ideeën of opvattingen van Islam en daarom heeft Allah (swt) de Moslims gewaarschuwd voor het proberen tevreden te stellen van de niet-moslims:

“Oordeel daarom tussen hen volgens hetgeen Allah heeft geopenbaard, en volg hun neigingen niet tegen de waarheid die tot u is gekomen.” (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera Al Maida 5, vers 48)

Want:

“En de joden en de christenen zullen nooit tevreden met jouw (Mohammed) zijn, totdat jij hun godsdienst volgt.” (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera Al Baqara 2, vers 120)

De zingende en dansende “Happy Muslims” hebben in feite laten zien dat deze waarschuwing niet nodeloos is. De uitnodiging tot Islam heeft geen “image building” nodig, maar oprechte pogingen tot implementatie en naleven van de Islamitische Wet (door Moslims) en eerlijke gesprekken over de feiten (met niet-moslims).