Antwoord: Betreffende de boeken van traject één in het curriculum voor kinderen van de leeftijd 6-10, het is toegestaan te illustreren wat van voordeel voor hen is in hun religie of leven, door tekenen of verhaal, hetzij verteld door denkbeeldige mensen of dieren, op voorwaarde dat de illustratie een wetenschappelijk idee als rekenkunde of andere aanduidt, of een Shar’i idee zoals hoe Woedoe en Salah te verrichten enz. Dit is gebaseerd op de Hadith die door Al-Bukhari en Moslim van al-Rabee’ bint Mu’awath al-Ansariyeh (ra) is overlevert:
قَالَتْ أَرْسَلَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم غَدَاةَ عَاشُورَاءَ إِلَى قُرَى الأَنْصَارِ مَنْ أَصْبَحَ مُفْطِرًا فَلْيُتِمَّ بَقِيَّةَ يَوْمِهِ وَمَنْ أَصْبَحَ صَائِمًا فَليَصُمْ قَالَتْ فَكُنَّا نَصُومُهُ بَعْدُ وَنُصَوِّمُ صِبْيَانَنَا وَنَجْعَلُ لَهُمْ اللُّعْبَةَ مِنْ الْعِهْنِ فَإِذَا بَكَى أَحَدُهُمْ عَلَى الطَّعَامِ أَعْطَيْنَاهُ ذَاكَ حَتَّى يَكُونَ عِنْدَ الإِفْطَارِ
“Zij zei; de Profeet (saw) stuurde op de ochtend van Ashura’ degene wie niet vastend opstond naar de dorpen van al-Ansar, liet hem zijn dag voortzetten zonder te vasten, en liet degene die vastend opstond vasten, dus wij vastten op die dag en lieten onze kinderen ook vasten, we waren gebruikelijk een stuk speelgoed van hooi voor hen te maken zodat wanneer een van hen huilde om voedsel we gebruikelijk waren om het aan hen te geven tot de tijd van het breken van het vasten”[Overlevert door Al-Bukhari].
En in de overlevering van Moslim:
«وَنَصْنَعُ لَهُمْ اللُّعْبَةَ مِنْ الْعِهْنِ فَنَذْهَبُ بِهِ مَعَنَا فَإِذَا سَأَلُونَا الطَّعَامَ أَعْطَيْنَاهُمْ اللُّعْبَةَ تُلْهِيهِمْ حَتَّى يُتِمُّوا صَوْمَهُمْ»
“Wij waren gebruikelijk om een stuk speelgoed van hooi voor hen te maken, en het met ons mee te nemen, zodat als zij om voedsel huilden wij hen het stuk speelgoed gaven om ermee te spelen tot ze het vasten beëindigden.”
En Hadith van Aisha (ra) zei zij:
«قَالَتْ كُنْتُ أَلْعَبُ بِالْبَنَاتِ عِنْدَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم»
“Ik was gebruikelijk om met de meisjes (poppen) te spelen bij het huis van de Profeet.. “[Overlevert door Al-Buhkari]
En in de Riwayah door Moeslim:
«كُنْتُ أَلْعَبُ بِالْبَنَاتِ فِي بَيْتِهِ (صلى الله عليه وسلم) وَهُنَّ اللُّعَبُ»
“Ik was gebruikelijk om met de meisjes in zijn (saw) huis te spelen. Betekenend het speelgoed… “.
In de eerste Hadith, maakte al-Rabee’ (ra) de kinderen gewend aan het vasten, zodat als zij hongerig werden zij hen met het speelgoed liet spelen, welke vergelijkbaar waren met standbeelden, door de goedkeuring van de Profeet (saw). Omdat als de Sahabi zei ‘wij gebruikten dit’ en dat in de tijd van de Rasoel (saw) was, dan is het van de Sunnah. Het is bekend dat dit speelgoed niet toegestaan is voor anderen dan kinderen, omdat zij standbeelden zijn, en het is niet toegestaan om standbeelden te bezitten, maar hier worden zij gebruikt om kinderen te onderwijzen, wat voor hun religie goed is (om hen gewend te maken aan het vasten) waardoor het is toegestaan.
In de tweede Hadith, was Aisha (ra) gewoon om met poppen in de vorm van meisjes te spelen, hier is het om een toegestaan voordeel te halen uit het leven, wat betekent dat het verboden standbeeld (speelgoed in de vorm van mensen) niet wordt toegestaan, maar voor kinderen zijn zij toegestaan voor een voordeel om hen in te laten leven.
Dus tekeningen, beelden en verhalen op de tong van personen of dieren welke worden gebruikt om een toegestaan voordeel voor het kind in het leven te illustreren of een kwestie te illustreren welke goed voor zijn religie is zoals een gebed of een gedrag of andere, om dingen meer tot hun begrip te maken en hen op te leiden in wat goed is, al dit is toegestaan indien gemeten aan het toestaan van kinderen met speelgoed te spelen om gewend te raken aan het vasten, zoals vermeld in de eerste Hadith, en ook bij het toestaan van kinderen om met speelgoed te spelen zoals vermeld in de tweede hadith.
Hierbij sluiten we de verzen van de Qur’aan en Ahadith als teksten op de tong van dieren uit, aangezien dit niet is toegestaan, de betekenis wordt slechts genoemd, omdat het noemen van de verzen van de Heilige Qur’aan op de tong van dieren is alsof het door de dieren wordt (voor)gelezen, wat niet toe is gestaan, omdat de Qur’aan de woorden van Allah (swt) zijn die aan Zijn profeet (saw) zijn geopenbaard, wat door de mensen moet worden gelezen om te lezen en te begrijpen. Evenals de Ahadith die door Rasulullah (saw) zijn verteld.
Wat betreft het noemen van de betekenis van de verzen van de Heilige Qur’aan en de Ahadith van Rasulullah (saw) op de tong van de dieren in de verhalen van kinderen, dit is toegestaan. Dus als in het verhaal vermeld is dat het konijn tegen de vos zei; “waarom wilt u me aanvallen? Weet u niet dat Allah het aanvallen verbiedt en dat hij niet houdt van zij die aanvallen”. Dit is toegestaan, omdat de dieren schepselen zijn die Allah prijzen en onderworpen zijn aan Hem.
14 Dhul Hijjah 1426 h
14 januari 2006 m