Moslims neigen steeds meer naar Islam, terwijl diverse politieke partijen hun eigen waarden verloochenen

In aanloop naar de verkiezingen wordt een zwaar spervuur geopend tegen alles wat te maken heeft met Islam en de moslims. Een kleine greep uit de overheersende verkiezingsretoriek: moslimmigranten moet de toegang tot Nederland worden ontzegd. Moskeeën en Korans moeten verboden worden. Buitenlandse financiering van moskeeën moet verboden worden. Moslims mogen in tegenstelling tot christenen gediscrimineerd worden. Er moet een algeheel verbod komen op ‘gezichtsbedekkende kleding’ (niqab). Een allochtoon met een dubbele nationaliteit, die een misdrijf begaat: paspoort afpakken en denaturaliseren. Andersdenkenden die een andere opvatting hebben dan de dominante opvattingen in de samenleving kunnen ‘oprotten’. Kort samengevat: de boodschap is, word zoals ons, anders hoor je hier niet thuis en kan je vertrekken: assimileren of oprotten!

Het is dan ook niet verwonderlijk, dat een recent rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) concludeert dat 40% van de Turken en Marokkanen in Nederland vanwege de beperkingen en aanvallen op hun Islamitische identiteit, onbehagen voelen in Nederland en zich steeds minder thuis voelen. Het is daarnaast ook uitermate belangrijk, om te vermelden dat dit gevoel slechts een constatering is van een bepaalde realiteit en geenszins een gevoel is, dat zich in de praktijk vertaalt in een slachtofferrol. Aangezien de moslims die opgroeien in Nederland zich nadrukkelijk identificeren met Islam, ondanks de hetze tegen Islam. Het is veel makkelijker voor hen om toegeeflijk te zijn. Desalniettemin kiezen zij voor Islam en zwemmen ze tegen de stroom in. Dit is een teken van strijdvaardigheid ter behoud van hun identiteit en zal naargelang de druk toeneemt, sterker en prominenter worden uitgedragen.

Als we dit afzetten tegen de conclusie van het onderzoek, van een commissie van hoogleraren, dat in opdracht van de Nederlandse Orde van Advocaten is uitgevoerd, om te toetsen in hoeverre de verkiezingsprogramma’s in lijn zijn met de rechtsstaat, democratie en mensenrechten, kunnen we een tegengestelde trend waarnemen in tegenstelling tot de weg  die de moslimgemeenschap bewandelt. Volgens het onderzoek bevatten alle verkiezingsprogramma’s één of meer maatregelen, die de rechtsstaat kunnen verzwakken en vijf van de dertien stellen maatregelen voor, die in strijd zijn met de democratie en de rechtsstaat. Het is op zijn minst opmerkelijk te noemen, dat deze partijen die de moslims ervan beschuldigen tegen de normen en waarden te bewegen en een gevaar vormen voor de democratie en de rechtsstaat, zelf deze fundamenten aan hun laars lappen. Het zijn de seculiere politieke vertegenwoordigers, tezamen met hun kiezers en miljoenen aanhangers die een gevaar vormen voor hun eigen waarden en normen, de democratie en de rechtsstaat. Dit is of omdat zij niet meer geloven dat hun democratie en rechtsstaat toereikend is om de samenleving te ordenen, of zij bespelen de democratie en rechtsstaat om hun onderdrukkende agenda te realiseren.

In beide gevallen blijkt dat men het seculier gedachtegoed wantrouwt en niet meer toereikend acht, om als basis en leidraad te fungeren, om zodoende de samenleving te ordenen. We zien juist dat men zich steeds verder verwijdert van het eigen gedachtegoed. Dit in tegenstelling tot de grotere meerderheid van de moslimgemeenschap, die ondanks deze turbulente tijden zich vast probeert te klampen aan Islam en het leven vorm probeert te geven volgens de oordelen, richtlijnen, normen en waarden van Islam.

Met dit in ons achterhoofd, kunnen we stellen dat al deze seculiere, islamofobe partijen samen met hun aanhang, hoogstwaarschijnlijk sterker uit de aankomende verkiezingen zullen komen, maar desondanks verloren hebben. Kracht en succes wordt namelijk afgemeten aan de hand van de mate van vastberadenheid en vasthouden aan je principes. Het afwijken hiervan is een teken van verlies en zwakte.

Okay Pala