Vraag: Men kondigde gisteren aan dat het Amerikaanse Congres, door een meerderheid van 75 tegen 23 stemmen, een (niet-bindende) wet heeft goedgekeurd om Irak in drie entiteiten (Koerdisch, Shie’i, en Soennie) te verdelen…
De vraag is hoe een wet die door een overweldigende meerderheid wordt goedgekeurd, aangenomen wordt door het Congres en toch niet-bindend blijft? Wat is de reden hierachter?
Antwoord: De politieke acties hebben inderdaad verscheidene vormen, die indien verstandig gebruikt, dodelijker en efficiënter dan de militaire middelen zijn.
De voornaamste landen die naar overheersing en invloed streven nemen niet voor niets tot dergelijke middelen hun toevlucht, zelfs als hun doelstellingen niet onmiddellijk duidelijk zijn. Verder, moet de potentiële sterkte en grootheid van dergelijk politiek manoeuvres zijn daadwerkelijke motieven verbergen en zo de rivalen verwarren die niet in de positie zullen zijn om zich tegen zijn gevolg te verzetten, omdat het in de eerste plaats werd ontworpen om hen te laten gissen. Soms is het doel verkeerde informatie te verspreiden en is het getimed om reacties te meten en (is het) volgens planstrategieën.
Het huidige geval van deze (niet-bindende) wet is er zo een; het Congres kwam samen om zijn verdiensten te bespreken, de oproer in het huis, en toen de stemming en de oppositie ertegen, dit alles was niet slechts voor niets. Soms moet zelfs het Witte Huis tegen dergelijke wetsvoorstellen lijken (te zijn). Al dit is niet ter vergeefs; er is een doel achter dit alles.
Het doel is dat Amerika de reactie op de voorgestelde verdeling van Irak wil bestuderen, welke plaatselijk, regionaal of globaal geen eenvoudige zaak is. Amerika wil de reacties van dit ingewikkelde voorstel bestuderen en heeft aan zijn onderzoek gewerkt en het aan het Congres voor stemming voorgesteld.
Amerika volgt nu de reacties, en zullen zien hoe het plaatselijk onder Shie’a en Soenni Moslims wordt beschouwd; evenals zijn gevolgen regionaal: de reactie van Turkije op de Koerdische entiteit, evenals de reactie van de het omringen landen en het effect van de verdeling, evenals de internationale reactie en goedkeuring van het idee vis-à-vis het algemeen aanvaarde begrip om niet de internationale grenzen te veranderen, die zich na Tweede Wereld Oorlog ontwikkelden.
In het licht van deze reacties, overweegt Amerika de volgende stap, om deze niet-verbindende wet te veranderen tot een bindende!
Daarom als Moslims geen vaste houding aangaande deze kwestie aannamen, moeten zij tegen hun heersers, die om niets buiten hun eigen zetels geven, opstaan en hun verwijderen, zelfs als het dergelijke zetels doet schudden. De heersers zijn slechts begaan met hun macht en niet met de landen of hun mensen. Als de Moslims niet de ernst van deze verdere verdeling realiseeren, dan moeten zij op hun vernietiging worden voorbereid, de aftelprocedure welke reeds in gang is bracht door de vijand.
De Moslims kunnen voorzeker de samenzwering van Amerika en zijn bondgenoten tegenwerken, hun landen zijn rijk aan arbeidskrachten en middelen, en wat nog belangrijker is, zij hebben het Boek van Allah (swt) en de Soennah van zijn Profeet (saw), die op hen het Khilafah regeringssysteem verplicht heeft gesteld, welke de enige behandeling is voor al hun zwakheden en problemen, door de wil van Allah (swt) zullen de Moslims het leger van de vijandelijke Kuffaar tegenhouden en zullen hun bezetting van de Islamitische landen beëindigen. Dit niet alleen, maar de Moslims zijn ook sterk genoeg om de situatie om te keren en in plaats daarvan, de oproep van Islam tot de landen van de vijand te nemen, de duisternis te verwijderen en zo de overheersing van Islam te herstellen! De waarborg dat zij niet alleen de militaire ongelovigen verhinderen de Islamitische landen onrecht aan te doen, maar ook hun tot hun eigen landen kunnen inhalen voor de verspreiding van Islam en om de duisternis te verwijderen.
Tot slot is deze niet-verbindende wet bedoeld om zijn waarneming als bedreiging te minimaliseren en zijn potentieel als vernietigende samenzwering te camoufleren.
15 Ramadan, 1428 h
27 september 2007 m