Reactie op column: Salafisme verbieden?

Op woensdag 23 december jl. publiceerde Jeroen Mirck (D66-bestuurscommissielid ) een politieke column genaamd: Salafisme verbieden? Hiermee ageerde hij tegen de flyeractie voor de bijeenkomst van Hizb ut Tahrir Nederland, met als titel: ‘Neem afstand van Westers staatsterrorisme’, die op zondag 6 december plaatsvond in Amsterdam. Vorige week stelde hij hier vragen over in de bestuurscommissie van Nieuw-West en noemde hij Hizb ut Tahrir een salafistische organisatie. Hoewel Hizb ut Tahrir niet te boek staat als salafistisch, komt deze denominatie niet uit de lucht vallen. Het is kenmerkend voor het huidige debat rondom salafisme en de motie om salafistische organisaties aan banden te leggen. Salafisme wordt hierbij vanuit de constructie pars pro toto geduid. Oftewel een deel wordt genoemd om een groter geheel aan te duiden. Eenieder die zich conformeert aan Islam en weigert om zich te laten leiden door een uitgestippeld discours, dat als doelt heeft om de Moslimgemeenschap te assimileren, loopt het risico om als salafistisch bestempeld te worden. Dus het is niets anders dan een containerbegrip dat vormgegeven wordt naargelang de politieke omstandigheden. Jeroen Mirck zag zijn kans schoon om mee te doen aan deze opportunistische politiek, getuige de inhoud van zijn relaas. Zo noemt hij de term ‘staatsterrorisme’ misleidend om vervolgens te stellen dat de politieke tak van het salafisme (refereert hiermee aan Hizb ut Tahrir) zich afzet tegen de westerse democratie en streeft naar een ‘zuivere islam’.

Ook verwijst hij naar de toespraken tijdens de bijeenkomst: ‘Neem afstand van Westers staatsterrorisme’ en acht hij kritiek op deradicaliseringsprojecten die als doel hebben om de Moslimgemeenschap te assimileren fundamentalistisch, om vervolgens te stellen dat  de oproep aan Moslims om niet te integreren laakbaar is. En dit is precies waarom we deze bijeenkomst hebben georganiseerd, om dergelijke drogredeneringen aan de kaak te stellen en aan te tonen hoe verschillende politici constant met losse flodders schieten en hiermee bijdragen aan het voeden van een angstklimaat. Tijdens de lezingen is er uitvoerig behandeld wat het doel is van deradicaliseringsprojecten, hoe radicalisme in beleidsrapporten en nota’s wordt gedefinieerd, de rol van draconische beleidsmaatregelen in het binnenland en het buitensporige buitenlands beleid van westerse staten in Moslimlanden. Al deze elementen zijn nauw met elkaar verbonden en geven inzicht in het huidige klimaat. Zo dragen deze elementen bij aan politieke onvrede en onrust in de Moslimwereld en een grimmige sfeer in het binnenland, met als resultaat dat er constant een wig wordt gedreven tussen Moslims en niet-Moslims. Dit verharde klimaat zorgt ervoor dat samenleven tussen verschillende groepen in Nederland wordt belemmerd. Tijdens de bijeenkomst is er derhalve een alomvattend beeld geschetst van de huidige situatie en hoe we ervoor kunnen zorgen dat samenleven bewerkstelligd wordt, zonder ideologische voorwaarden te scheppen (m.a.w. zonder dat er van de Moslims wordt geëist dat zij afstand nemen van hun kernwaarden). Maar uiteraard past dit niet bij het narratief van de heer Mirck, die veel meer geïnteresseerd lijkt te zijn in stemmingmakerij en het najagen van spoken die niet bestaan. Een kat in het nauw maakt rare spongen.

Gedurende de campagne ‘Samen tegen anti-Islambeleid’ hebben we reeds uiteengezet wat de verstrekkende gevolgen zijn van diverse draconische beleidsmaatregelen en zien we de effecten hiervan keer op keer terug in de praktijk. Het is allang duidelijk dat het niet slechts te doen is om een fractie binnen de Moslimgemeenschap, maar dat iedere Moslim een potentieel doelwit is. Hizb ut Tahrir Nederland roept de Moslimgemeenschap daarom op de handen ineen te slaan, teneinde de eenheid te bewaren wanneer het gaat om aangelegenheden die ons allen aangaan, opdat we als gemeenschap een sterk signaal afgeven en niet ten prooi vallen aan actoren die ons uit elkaar proberen te drijven en tegen elkaar willen opzetten.