Met de dag wordt de oproep van seculiere politieke partijen, om de “anti-democratische” Islamitische partijen te verbieden die tot doel hebben om de democratische rechtsorde omver te werpen en de Sjaria in te voeren, luider. Op dit moment schaart een groot deel van de Tweede Kamer (CDA, VVD, SGP en ChristenUnie) zich achter een verbod. De vraag echter is, over welke partijen hebben zij het hier? En wat betekent dit precies voor de Moslimgemeenschap? Belangrijke vragen die een kritische kanttekening behoeven.

Het oproepen en het daadwerkelijk overgaan op een wettelijk verbod is een uiterst drastische maatregel die in Nederland niet of nauwelijks voorkomt. De sporadische keren dat men de daad bij het woord heeft gevoegd is bijvoorbeeld kort na de bevrijding van Nederland in 1945 door de Duitse bezetter. Toen werd de NSB (Nationaal-Socialistische Beweging) verboden verklaard en haar leden werden beschouwd als nazi collaborateurs en landverraders.

Men kon toen spreken van een directe en reële dreiging waarvan haar gedachtegoed eerder vele miljoenen levens had opgeëist. Bovendien en niet geheel onbelangrijk, het publieke bewustzijn werd door het volk hiertegen in de loop van de oorlog gevestigd. Deze drie componenten, begane misdaden, reële dreiging en publiek bewustzijn zijn onmiskenbaar om überhaupt te kunnen spreken van een verbod op een politieke partij. Daarbij komt kijken dat dit zeldzame verbod zich afspeelt in de context van een naoorlogs scenario waar veel emoties zoals wrok en wraakgevoelens in schuilgingen.

Dus de vraag is, welke van deze cruciale componenten nemen deze partijen vandaag mee in hun besluitvorming om de zogenaamde “anti-democratische Islamitische partijen” die tot doel hebben om de democratische rechtsorde omver te werpen, te verbieden? Dit is een legitieme vraag, aangezien de belangrijkste voorwaarden voor een verbod op Islamitische politieke partijen zoals bovengenoemd vooralsnog afwezig zijn. Sterker nog, het bestaan van dergelijke partijen ontbreekt. In Nederland zijn er geen Islamitische politieke partijen actief die oproepen om de democratische rechtsorde hier omver te werpen! Of die werken om de Sjaria in te voeren in Nederland! Laat staan dat zij een gewelddadig verleden zouden hebben of dat zij een reële dreiging vormen voor de samenleving.

En als er daadwerkelijk gewelddadige groepen zouden zijn die de openbare orde willen verstoren in Nederland is daar geen nieuwe wet of politiekbesluit voor nodig om hen te verbieden, want die zijn er al. Dus waarom al de ophef voor een grondwetswijziging om Islamitische partijen te verbieden die een dreiging vormen voor de Nederlandse samenleving, als deze niet bestaan?

Het is duidelijk dat het enige component voor het creëren van een draagvlak voor een verbod waar men zich op beroept, het negatieve publieke bewustzijn is over Islam dat zich door de jaren heen sterkt heeft gemanifesteerd in alle domeinen van de samenleving. De angst- en haatgevoelens voor Islam worden continu misbruikt en gevoed zonder dat men zich genoodzaakt voelt om daar een gegronde reden voor op te geven.

De sterke kanteling naar Islamofobie in het politieke klimaat is al geruime tijd een realiteit. Alleen al in het afgelopen jaar zijn er beleidsmaatregelen aangenomen die het mogelijk maken om Moslimkinderen op basis van verdenking uit huis te plaatsen, paspoorten in te nemen op verdenking van uitreizen zonder tussenkomst van een rechter. Buitenlandse Imams die openlijk gedemoniseerd worden en de toegang wordt ontzegd om in Nederland te spreken en de bouw van moskeeën wordt tegenwerkt. En nu roept men op om Islamitische politieke partijen te verbieden.

Ik ben ervan overtuigd dat de politieke partijen die pleiten voor een verbod heel goed beseffen dat er geen dergelijke partijen bestaan in Nederland en dat zij een fantoom achterna jagen dat zij zelf hebben gecreëerd om een nog strenger beleid door te drukken, en de seculiere manier van leven op te dringen en bepaalde Islamitische ideeën en concepten te demoniseren. Dit wordt tevens bevestigd door de manier waarop er gediscussieerd wordt in de Twee Kamer. Terwijl een kamp oproept tot een verbod op Islamitische partijen roept het andere kamp op om de Islamitische ideeën te bestrijden met “tegenargumenten” door de Moslims met meningsverschillen tegenover elkaar op te zetten. Waarbij de één voorstander is en de ander tegenstander is van democratie.

Beiden zijn het erover eens dat bepaalde Islamitische ideeën en concepten hard aangepakt moeten worden, enkel in de manier “hoe” verschillen zij in stijl. Dus een oproep om politieke partijen te verbieden is geen oproep om slechts partijen te verbieden. Het verbod dient namelijk een hoger doel. Een verbod heeft als doel om de samenleving op te zetten tegen de ideeën die de leden van de partij uitdragen, waardoor het verbod op Islamitische partijen een verbod wordt op Islamitische ideeën en concepten die niet getolereerd worden door de Nederlandse overheid.

Dus het riedeltje dat men constant afspeelt over tolerantie, vrijheid en gelijke rechten van andersdenkenden is simpelweg nonsens en kent geen realiteit. De enige realiteit waar de Moslims tegenover staan zijn strenge maatregelen, mogelijke verbod en bestrijding van hun ideeën. Al dit toont aan dat de voorstanders van vrijheid niet meer geloven in wat zij prediken. Deze seculiere partijen vormen het werkelijke gevaar voor de Nederlandse rechtsorde en democratie.