Wij staan achter jullie!

De Turkse minister van Buitenlandse Zaken, Mevlüt Çavuşoğlu, heeft tijdens een Eid ul Adha-viering in Bangladesh verzocht om diens grenzen te openen voor de Rohingya-moslims, die vluchten voor het geweld in Rakhine (in het westen van Myanmar). Hij voegde hieraan toe dat Turkije voor alle kosten zal opdraaien.

Dat de benarde situatie van de Rohingya-moslims aanzet tot denken en actie binnen de Oemma, is een natuurlijk proces dat direct voortvloeit uit onze islamitische Akieda en is gebaseerd op de overlevering van de Profeet (saw):

تَرَى الْمُؤْمِنِينَ فِي تَرَاحُمِهِمْ وَتَوَادِّهِمْ وَتَعَاطُفِهِمْ كَمَثَلِ الْجَسَدِ ، إِذَا اشْتَكَى عُضْوًا تَدَاعَى لَهُ سَائِرُ جَسَدِهِ بِالسَّهَرِ وَالْحُمَّى

“De gelovigen zijn in hun onderlinge genade, liefde en vriendelijkheid als één lichaam. Wanneer een deel van het lichaam (aan ziekte) lijdt, dan is het hele lichaam betrokken in de vorm van slapeloosheid en koorts.”(Sahih Boechari)

Dit is ook de reden waarom de Turkse minister zijn uitspraak in eerste instantie moest maken, vanwege de toenemende bezorgdheid onder de moslims betreffende hun medemoslims. Op dezelfde manier veroorzaakte de reactie van de minister-president van Bangladesh, voor woede en demonstraties bij de Oemma, toen zij zei “dat moslimvluchtelingen die op de vlucht zijn voor het geweld in Myanmar, niet onder de verantwoordelijkheid vallen van haar land”.

Onze Akieda heeft de manier waarop wij naar de situatie van andere moslims kijken gevormd. Het leert ons dat we ons moeten inbeelden, dat wijzelf of onze geliefden in dezelfde situatie verkeren. Enkel dan zullen wij in staat zijn om na te denken over wat er nodig is om de situatie van de Rohingya-moslims te veranderen. Alleen dan zal het gebeuren op een correcte manier, op een manier die wij ook voor onszelf zouden wensen. Laten we daarom stilstaan bij de benarde positie van de Rohingya-moslims. Een minderheidsgroep die gedwongen is om haar huizen en dorpen te verlaten, om zodoende aan de brute militaire afslachtingen van de Birmese overheid te ontsnappen. Een groep die wordt gemarteld, verkracht en levend verbrand, enkel vanwege het feit dat zij “laa ilaha illallah” zeggen.

Stel je eens voor dat je in deze situatie verkeert en de uitspraak van de Turkse minister hoort. Zal het bieden wat nodig is? Zal het gerechtigheid brengen voor de slachtoffers en voor degenen die omgekomen zijn door dit brute regime? Zal het probleem worden opgelost en zal het de brute aanslagen van het Birmese leger stoppen? Maar nog belangrijker, welke boodschap geven wij als Oemma af, als wij ons niet uitspreken tegenover dit grote onrecht, namelijk het feit dat het zijn van een moslim nu een reden is om aangevallen te worden.

Er is echter één statement dat een einde zal maken aan de massamoord (gepleegd door het Birmese leger), de wetenschap dat de tweede grootste macht in de NAVO, standby staat om hun moslimbroeders en zusters te beschermen. Dus het zou doelmatig en adequater zijn als de Turkse minister op de situatie in Myanmar had gereageerd, door te zeggen dat het Turkse leger klaarstaat om in te grijpen, als het geweld niet onmiddellijk stopt.

De Oemma zou alles wat binnen haar gemeenschap gebeurt, op een manier moeten bekijken alsof het om haar eigen problemen gaat – met serieusheid en motivatie om het probleem daadwerkelijk vanuit de wortel op te lossen. Dit betekent dat we onderscheid moeten kunnen maken tussen de symptomen van het probleem, de redenen van het probleem, de oorzaak van het probleem en natuurlijk de oplossingen voor de problemen.

Wanneer we kijken naar de situatie van de Rohingya-moslims, zijn de symptomen die we zien dat de mensen worden vermoord, gemarteld, verkracht en worden gedwongen om hun huizen te verlaten. De reden voor dit probleem is dat er geen entiteit is, die de belangen behartigt van de Rohingya-moslims. Geen leger dat hen komt beschermen! Geen autoriteit die deze criminelen voor het gerecht zal dagen. De oorzaak van het probleem is dat de moslimleiders niet refereren aan de sjari’a van Allah, bij het regeren van hun landen. Of in dit geval, bij het organiseren van hun legers.

Dus de oplossing voor het probleem is niet het vergoeden van hun verblijf, wanneer zij Bangladesh uiteindelijk bereiken. Dit zal geen gerechtigheid brengen en het zal zeker niet de kwetsbare positie van de Rohingya-moslims veranderen. De enige oplossing voor het probleem is door de legers van de moslimwereld te verenigen en door de boodschap te verspreiden, dat wij hiermee achter onze moslimbroeders en –zusters staan.

وَإِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ

“Maar als zij jullie om hulp in de godsdienst vragen dan moeten jullie hulp geven.”[VBK, Soera Al Anfal, vers 72]

Geschreven voor het Centraal Media Bureau van Hizb ut Tahrir door Yasmin Malik

Lid van het Centraal Media Bureau van Hizb ut Tahrir