VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra veroorzaakte “ophef” met zijn uitspraak dat Nederland meer samen moet werken met dictators en dat de heersers aan de grenzen van Europa meer steun verdienen in plaats van tegenwerking. Diverse partijen, waaronder de coalitiepartner PVDA, namen hiertegen een stelling in. De vraag is echter, waarom wordt deze uitspraak beschouwd als schokkend en waarom reageren de andere politieke partijen zo krampachtig hiertegen?

Het is welbekend dat Nederland innige banden onderhield met de tirannen en dictators in de Moslimwereld, welke zij tot op heden continueert. Zo ook genoten de dictators die tijdens de revolutie zijn afgezet, jarenlang volledige steun van de Nederlandse overheid. Dit ondanks de vele gruwelijke misdaden tegen de menselijkheid en wandaden die werkelijk alle perken te buiten gingen. De economische, strategische en politieke belangen liet men prevaleren boven de vele mensenlevens, de brute onderdrukking van eenieder die zich durfde uit te spreken tegen deze onderdrukkers, alsmede de belangen van de inwoners van het land in kwestie.

Niet alleen de huidige dictators worden beschouwd als bondgenoten maar ook hun voorgangers. Zoals de vader van Basjar al Assad, Hafed al Assad die in 1982, 40.000 burgers liet afslachten in Hama (volgens het Syrische Human Rights Comité). Waardoor hij de beruchte bijnaam “Slachter van Hama” kreeg. Echter, toen hij in 2000 overleed werd Jozias van Aartsen, destijds de Minister van Buitenlandse Zaken, gestuurd om namens Nederland hun medeleven te betuigen. Maar de steunbetuigingen voor al die overleden burgers die door deze tiran waren afgeslacht bleven uit.

Alsof dit niet genoeg was, leverde een Nederlandse exporteur met het medeweten van de Nederlandse overheid, tussen 2003 en 2010 grote ladingen glycol – dat als grondstof dient voor zwavelmosterdgas- aan het Syrische Ministerie voor Industrie. Hiermee overtrad zij niet enkel een exportverbod van glycol aan Syrië dat na 2006 van kracht was. Maar zij gaf hiermee tevens een tiranniek regime dat eerder in staat bleek om zonder schromen tientallen duizenden onschuldige burgers te vermoorden, een moordwapen, zo blijkt achteraf met meer dan 300.000 doden. Dit kwam veel later aan het licht toen halverwege de Syrische revolutie, het regime mogelijk gifgas had gebruikt op burgerdoelen. Toen pas werd er een onderzoek ingesteld. Dus waar was de Nederlandse overheid al die tijd? Waar waren de politici?

De verontwaardiging van PvdA-minister Koenders over de steun aan de dictators is daarom ronduit ongeloofwaardig en dubbelzinnig. Zo stelt hij enerzijds dat de misstanden aan de kaak gesteld moeten worden en dat Nederland dient op te komen voor de internationale rechtsorde maar anderzijds helpt zij de “internationale rechtsorde” zelf om zeep door de tirannen en dictators door dik en dun te steunen. Zo zei Koenders een aantal jaar terug, nog voor de revoluties in de Moslimlanden tijdens een debat waar ik zelf aan mee deed dat Nederland de dictators ondersteund.

De ophef over steun aan dictators is niets meer dan een schouwspel, Halbe Zijlstra heeft enkel verwoord wat Nederland al meerdere decennia lang doet. Namelijk niets anders dan het najagen van eigenbelang, zelfs als er steun gegeven moet worden aan moordlustige dictators. Of beter gezegd juist door steun te geven aan deze tirannieke regimes om gezamenlijk het nieuwe ideologische “gevaar” – de Islamitische heropleving – de kop in te drukken onder het mom van extremisme en veiligheid.

Het werkelijke gevaar voor Nederland komt niet van buiten de grenzen van Europa, maar van binnenuit. Namelijk het ongeloof in haar eigen gedachtegoed en de huichelarij die zij hanteert, door op te roepen tot vrede, veiligheid en zelfbeschikking maar ondertussen elders dictators ondersteunt die het volk onderdrukken, misbruiken en de zelfbeschikking om geregeerd te worden met Islam bestrijden.